Gücümüz

SEA spor yarışlarında ilginç bir olay yaşandı. Kamboçyalı bir kadın yarışçı, birinciden neredeyse 6 dakika sonra bitiş çizgisine ulaştı. Buna rağmen birinciden çok daha meşhur oldu. Önce sosyal medyada insanlar onu övgüye boğdu. Sonra Time dergisi onun aldığı toplumsal alkışı haber yaptı. Sporcu Bou Samnang sonuncu olduğunu bile bile, “başladığı işi bitirmek” için, aniden şiddetlenen yağmura rağmen, son çizgiye kadar koştu. Başladığı işi bitirmenin onurunu, birinci olmanın prestiji kadar önemsediği için koştu. Yarım bırakmayı sevmediği için koştu. Kendine yenilmemek için koştu. Sicim gibi yağmura rağmen koştu. 6 dakika önce yarış bitmiş olmasına rağmen koştu. Yorgun dizlerine rağmen koştu. Alay edilme riskini göze alarak koştu. Alkışlayanlar ve kutlayanlar onun başladığı işi bitirmek için kendisiyle mücadele etmesini “elinden gelenin en iyisini yapmak” olarak gördüler. Onu “gönüllerin şampiyonu” ilan ettiler. O kadar yücelttiler ki, birinciden meşhur oldu! Birinci kabiliyetiyle kazandı, Bou Samnang ise kalbiyle kazandı. Yenilince kaybetmesiniz, öğrenirsiniz. Asıl, bırakırsanız kaybedersiniz. Elinden gelenin en iyisini yaparsanız, başladığınız işi yarım bırakmassanız siz kazanmış olursunuz. Üzülebilir, şaşırabilir, hayal kırıklığı da yaşayabilir insanlar. Ama küsememeli ümit etmekten! Olmaz! İnsan ümit etmeği bıraktığında ve mücadele etmediğinde kaybeder hatta ölür. O nedenle daha çok çaba gereken bir zamana girince bırakmamalı! Biz güzeliz, bizim hayal ettiğimiz dünya çok güzel, bizim gülüşümüz, sevmelerimiz çok güzel diye inanıp bunların solmasına izin verilmeyelim. Pes edilmez, asla vazgeçilmez mücadeleden. Biz gücümüzü umuttan alırız. İnanç ve azimle kalın…