Söz ve balta
İnsanoğlu zor zanaat… Azla yetinenini hiç görmedim.
Kararları doğrultusunda sadece bencilce kendini düşünen ve haklı bulanlar.
Ve göründüğünün insanı olmayanlar…
Ya da bizim yüklediğimiz anlamların öznesi olamayanlar…
***
Solomon adalarında yaşayan yerlilerin ilginç bir ağaç kesme yöntemi olduğunu biliyor muydunuz?
Elektronik testere gibi teknolojik nimetlerden mahrum olan yerliler, baltayla kesemeyecekleri kadar kalın bir ağacı üfleyerek deviriyorlarmış…
Evet, yanlış duymadınız, üf-le-ye-rek.
Baltayla deviremeyeceklerini düşündükleri ağacın karşısına hep birlikte dizilip bir ağızdan ağaca kötü sözler fısıldıyorlarmış. Bunu yaparken her bir ağacın içinde bir ruh taşıdığına inanıyorlarmış. Kötü fısıltıların bu ruhu gücendirip ağacı terk etmesini bekliyorlarmış. Ve haklı da çıkıyorlarmış. Bir süre sonra ağaç kurumaya yüz tutuyor, ardından da devriliyormuş…
İnanamayabilirsiniz…
Ancak Solomon adası yerlilerinin ağacın içinde farz ettiği ruhun insanlarda da olduğuna bir inanabilsek…
Ve onları baltadan çok, kötü sözlerin devireceğine…
Söz, baltadan daha yaralayıcı olmalı…
***
Öyle yazıyordu bir yazıda…
Bazen ağaç oluyoruz, bazen ağacın etrafındaki insanlardan biri. Söylediklerimizin nereye gideceğinin, karşımızdakinin ruhuna neler yaptığımızın farkında olmadan konuşuyoruz, bağırıyoruz ya da bakışlar atıyoruz.
Sonuç olarak yapıyoruz bunların hepsini.
Karşımızdakine neler yaptığımızın da farkında değiliz, bize neler yapıldığının da…
O zaman devirmek yerine, yaşatmaya çalışalım ruhlarımızı. Kötü söz kadar etkili olan, iyi sözün gücünü kullanalım hayatlarımızda. Hem biz iyi olalım, hem çevremizdeki herkes.
İyi sözün gücüyle yaratacağımız dünya gerekiyor bize
Başka çaremiz yok!
Buna rağmen
Yine de kötüler kazanır MI?
