Hiç?…

“Biz ulus olarak 6 Şubat 2023’te gece uykuya daldık. Saatler 04.17’yi gösterirken, on ilimizde yaşayanlarımız çığlık çığlığa bağrışıp yardım istemeye çalıştık. Çoğumuzun bağıracak vakti, yardım isteyecek gücü de kalmadı. Bazılarımız sonsuzluğa göçtük. Sağ kalanlarımız neye, kime üzüleceğini bilemedi. Çünkü sadece sevdiklerimizi kaybetmekle kalmadık.

Evimizi, geceleri uyumak için uzandığımız yatağımızı, arabamızı, cebimizdeki parayı, ayağımızdaki çorabı da kaybettik. Üç gün hiç yardım eden olmadı. Üç gün yemek veren olmadı. Temiz suya halen yeterince ulaşamıyoruz.” diye ifade etti Yılmaz Özfırat. Ben beş yıldan beri hiçbir konsere, düğüne katılmadım, ta ki bu akşama kadar. Bu akşam Antakya Medeniyetler Korosu, benimle belki aynı, belki benzer acıyı yaşayan, maddi her şeyini toprağın altında bırakıp, her şeye rağmen nefes almaya çalışan bir kentimizden, Hatay’dan tüm acılarına rağmen Edirne’ye gelerek Avrupa Birliği’nin katkılarıyla Avrupa Günü için Edirne’de ilk konserini (vefa konseri) dün akşam(03/05/2023)verdi.

 Koro sadece yüreğimize dokunmakla kalmadı. Aklımıza, insanlığımıza da, seslendirdikleri türkülerle ve koro şefi Yılmaz Özfırat’ın anlattığı ya da paylaştığı anektodlarla dokundu. Koroda yer alanların tamamı depremi yaşamış ve koro şefi tam sekiz saat evinin enkazının altında kalıp kurtarılmayı beklemiş. Şans eseri kurtulan bir depremzede. Yani bu insanların 6 Şubat saat 04:16’da her şeyleri varken, sadece bir dakika sonra saat 04:17’de hiç bir şeyleri kalmamış, her şeylerini kaybetmişler.

Şair Özdemir Asaf’ın da dediği gibi: “bir bakmışsın saat üç, bir bakmışsın saat hiç.” Aslında bir şeyi asla unutmamamız gerekiyor, insan olmaktan vazgeçmeyeceğiz ve paylaşılamayacak hiçbir şeyimizin olmadığını (yarin yanağından gayrı) öğreneceğiz. Gerektiğinde cebimizdeki son bir lirayı ya da elimizdeki son bir lokmayı da paylaşmayı öğrendiğimizde insan olmayı da öğrenmiş olacağız. Yani bu ülkede hiçbir ayrım yapmadan yaşamayı öğrendiğimizde bir oluruz, bütün oluruz. Çok güzel bir şey hatırlattı, Şef Yılmaz Özfırat: “hepimiz birer kanadı olan kuşlarız, eğer bir olursak uçabiliriz.”

Koroda üç semavi dinden insanlar yer alıyor ve 2007 yılından beri birlikte bu işi yapıyorlar. Bu konsere katıldığım için hem çok duygulandım, gözyaşlarım sel oldu, hem de çok memnun oldum. Bize insan olmanın erdemini bir kez daha hatırlattınız.

Emeği geçen herkese canı gönülden teşekkür ederim…